Çöl!

Çöl, kavurucu sarı kumların gaib serap nehirlerinde onun yansımasını görmem gibiydi sanki. Bu yansıma uğruna çekilirdi elbet o kurak hasretin ölümcül sıcağı. “Ne saçmalıyor bu?” Sorusuyla bir şizofrenik makalem ile karşı karşıyayız. Elbette bu sefer çöl takıntı(mız) üzerinde durmamız gerekecek. Çünkü son dönemlerde ağır basan bir duygusal ağırlık oluşturdu bedenimde. Elbette bu ağırlığın artmasında üstad’ın önemi büyük. Öyleki:

” Çöl gel bana, dökül kalbimden” – Hüzün Meleği

“Yorulur zaman kızgın çöl kuyularında sevgi ezele doğar seni yudumlarken” – Cümbüşü Alem

“Yitik bir çöl hikayesinedir

Yarim kalan sözler ” – Mumlar

“Ateşler saçılıyor kalbimden; çöl olmuşum kavruluyorum hasretinden” – Adsız ateş
“Özleyiş bir çağrıdır
Kızgın çöldeki bir serap şarkısıdır” – Özleyiş ve aşk üzerine

“Yaşlılık…Çöl gibi kavrulan kalp manzaraları…Çirkin ve güzelin ayırt edilişi” – Otobiyografi

Bir çok şarkısında ve otobiyografisinde düşlerin ressamı çöl kavramının üzerinde durmuş. Engin düşlerin mavi sanatçısının bahsettiği “çöl” ve benim bahsedeceğim çöl arasında uçurum olabilir. Şayet ikisininde köprüsü bekleyiş üzerine olsa gerek.

Çöl, sensiz kendimi ortasında bulduğum acımasız bir hayat mücadelesi. Dehşet verici sıcak, bir yudumu uğruna ölümden dirilmek misali susuzluk. Gözyaşlarına karışmış kumların insafsız fırtınası. Ölmek en kolay yol, seraplar gelecekten yansıyan mutluluk kesitleri. Ama serap bu. Sen koştukça o uzaklaşır, sen içine girdikçe o kaybolur, yok olur!

Çöl, ya ölmek sana ulaşma çabasında fırtınalara göğüs gererek.. Yada ulaşmak sana.. Yeşillikler arasındaki vadinde çırpınmak mutluluktan! Ne ucu belli ne bucağı, yürüyorsun işte, ne zaman belli ne gelecek.

Çöl, yoruldukça sona daha da çok yaklaşmak. Umut kavramını kumlarda kaybetmek. Vadi uğruna, ebedî’den olmak. Kandırılmak, haykırışlarda kaybolmak.

Var ile yok arasında ki gizli mutluluk. “Belkinin” zıt iki kelime arasına sıkışmış varlık hali.

Özleyiş sefilliktir
Soyut olana vekilliktir
Aşk aynandadır
Sarar kalbi ruh verir
Ruh bedene sunulan sevgilidir

Özleyiş büyülüdür
Vurgun yedirir ölümsüzdür
Aşk mahkumiyettir
Sarar kalbi yokluk verir
Yokluk varlığa çıkan merdivendir

Özleyiş kardelendir
Güneşe yol alan sürüngendir
Aşk masumiyettir
Sarar kalbi özgürlük verir
Özgürlük kalplere yazılan kalemdedir

Özleyiş farkındalıktır
Han olmaktan kurtulmaktır
Aşk meçhulliyettir
Sarar kalbi sabır verir
Sabır görünmeyendeki cennettir